ترامپ و معاهدات بین‌المللی
رضا نصری در یادداشت خود در خبرآنلاین آورده است: او گفت وقتی عراق را اِشغال کردیم، می‌بایست نفت آن را هم می‌گرفتیم! سپس اضافه می‌کند «اگر نفت عراق را برای خودمان برداشته بودیم، امروز داعش تشکیل نمی‌شد».
کنوانسیون چهارم ژنو (۱۹۴۹) و همچنین کنوانسیون لاهه (۱۹۰۷) – که از مهم‌ترین اسناد در حوزهٔ حقوق جنگ و حقوق بشردوستانه هستند – صراحتاً نیرو‌ی اِشغالگر را از دستبُرد به منابع طبیعی و ثروت‌های ملی کشور اِشغال‌شده منع می‌کند.
اصولاً یکی از توجیهات مبادرت به حملهٔ نظامی به عراق در سال ۱۹۹۱ این بود که این کشور در نقض همین اصلِ کنوانسیون‌های ژنو، پس از اِشغال کویت، به منابع نفتی آن دستبُٰرد زده است!
البته این اولین بار نیست که آقای ترامپ از نقض کنوانسیون‌های ژنو استقبال می‌کند. او در کسوت نامزد انتخاباتی هم وعده داده بود که اهرم «شکنجه» (واتربُردینگ) را به نیروهای امنیتی آمریکا در جنگ‌های بین‌المللی بازمی‌گرداند و دست‌ِ آن‌ها را برای شکست دادنِ دشمن «باز» می‌گذارد. او حتی گفته بود برای مهار کردن تروریست‌های انتحاری، باید خانوادهٔ آن‌ها را کُشت تا این عمل – که جنایت جنگی محسوب می‌شود – برای آن‌ها «بازدارندگی» داشته باشد!
اینکه آقای ترامپ در کسوت رئیس‌جمهور هم این حرف‌ها را تکرار می‌کند جای نگرانی دارد. گویا ایشان در کنارِ «توافق پاریس»، «معاهدهٔ ترانس پاسیفیک»، «معاهدهٔ نفتا»، اساس‌نامه و معاهدهٔ پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو)، معاهدات سازمان تجارت جهانی، معاهدهٔ دفاعی با ژاپن و «برجام»، کنوانسون‌های ژنو را هم هدف قرار داده است!
او تدریجاً آمریکا را به یک بازیگر نامعقول و نامتعارف در صحنهٔ بین‌المللی تبدیل می‌کند؛ و این می‌تواند هم فرصت و هم تهدید برای سایر کشورها – از جمله ایران – باشد.
منبع: خبرآنلاین
انتهای پیام/